Louise Rennison - Tańcząc na golasa

Autor: Louise Rennison
Tytuł: Tańcząc na golasa
Wydawnictwo: Egmont
Seria: Zwierzenia Georgii Nicolson, tom IV

Georgia Nicolson to typowa nastolatka. Jej życie osobiste obfituje we wszelkiego rodzaju kłopoty, włączając w to problemy miłosne, rodzinne oraz te związane z urodą i przyjaźnią. A gdybyśmy chcieli, moglibyśmy doliczyć do tego jeszcze o wiele więcej...

Pewnie się zastanawiacie, czemu recenzowanie tej serii (mojej ulubionej zresztą, o czym pisałam w poprzednim poście przy okazji 30. dni z książkami) zaczynam od części czwartej. Poprzednie tomy czytałam wielokrotnie w ubiegłym roku, ale pisanie opinii czegoś, czego nie pamięta się zbyt dobrze, nigdy nie wychodzi najlepiej. Dlatego zaczynam od czwartej części, którą udało mi się niedawno wypożyczyć w bibliotece.

Georgia jest szczęśliwie zakochana w Robbiem, którego nazywa Bogiem Seksu. Chłopak tak na nią działa, że za każdym razem, gdy się spotykają, dziewczyna zaczyna mamrotać bez ładu i składu i głupio się zachowywać. Któregoś dnia uświadamia sobie, że jednak nadal czuje coś do innego znajomego, Dave'a Jajcarza, z którym całowała się na jednej z imprez. Georgia jest dosłownie przerażona swoim odkryciem: chce być wierna Robbiemu, a jednocześnie staje się niepokojąco zazdrosna o Dave'a. Jak ma zapanować nad (uwaga - ciekawa nazwa!) Syndromem Czerwonego Tyłka?

Książka jest przezabawna. Nawet w momentach, w których bohaterka odczuwa wielki smutek, nie sposób się nie roześmiać. Autorka* świetnie wykreowała postać Georgii oraz jej koleżanek z Drużyny Asów. Każda sytuacja wydaje się realna, a genialny humor dopełnia wszystkiego. W książce znajdziemy jeszcze wiele złotych myśli głównej bohaterki, o, na przykład:

Co jest z tymi dorosłymi? Dlaczego najpierw narzekają, że zachowujesz się dziecinnie: i każą ci wreszcie dorosnąć, i tak dalej, a kiedy wreszcie dorastasz, zaczynają się mazać? (str. 108)

Święta prawda.

Polecam gorąco tę, jak to określono, wersję Dziennika Bridget Jones dla nastolatków. Tę książkę mogą przeczytać i dziewczyny, i ich mamy. Przecież nie tylko muzyka łączy pokolenia, prawda? :)

*ta kwestia jest dość sporna. Na tylnej stronie okładki napisane jest, że Louise Rennison to "znany satyryk", co wskazuje na płeć męską autora książki. Jednak gdy wpisałam nazwisko w wyszukiwarkę, okazało się, że Louise Rennison... jest kobietą. I ta wersja jest chyba właściwa - jaki facet tak genialnie i trafnie opisałby życie nastolatki?