FILM - Gnomeo i Julia

Tytuł polski: Gnomeo i Julia
Tytuł oryginalny: Gnomeo and Juliet
Rok: 2011
Reżyser: Kelly Asbury
Gatunek: animowane, komedia, fantasy, familijne, komedia romantyczna

Ależ dawno nie było u mnie recenzji filmu! Ostatnio pojawiają się tu tylko opinie książkowe, co z jednej strony mnie cieszy (bo czytam coraz więcej), a drugiej martwi, bo zapominam o głównej idei swojego bloga. Wszak to Książki i nie tylko, co znaczy, że musi się tu od czasu do czasu pojawiać coś innego, niż recenzje powieści. Dlatego dzisiaj proponuję, żebyśmy razem przenieśli się... do ogrodu, gdzie urzędują urocze krasnale. A dwoje z nich połączyła miłość ogromna niczym uczucie Romea i Julii. Ale, ale! Z paroma wyjątkami, oczywiście.

Główne role odgrywają tu oczywiście ogrodowe krasnale. Nie tworzą one jednak jednej wielkiej rodziny, co to, to nie! Ród Czerwonych i Niebieskich to odwieczni wrogowie, dla których bójki i potyczki to już codzienność. Wkroczenie na teren wroga (czytaj: do ogrodu sąsiada) skończyło by się źle. Co ciekawe, właściciele ogrodów i domów również nie darzą się nawzajem sympatią.

Julia krasnal jest całkowitym przeciwieństwem Julii szekspirowskiej. Uparta, zadziorna i przebojowa, a przy tym tak urocza i delikatna, że żaden krasnal jej się nie oprze. Gnomeo natomiast to szelmowski kawaler  z uwodzicielskim uśmiechem; wręcz idealny, nic więc dziwnego, że wzbudza zainteresowanie Julii. Jedyny problem polega na tym, że wywodzą się z wrogich sobie rodów. Czy odwieczny konflikt stanie na drodze rozkwitającemu uczuciu?

Ta nieco kiczowata ekranizacja niezmiernie mnie zaskoczyła. Pozytywnie. Wprawdzie nie obawiałam się, że film okaże się nudnawą animacją, bo przeczuwałam, że będzie naprawdę dobry, ale zawsze to lepiej, gdy coś pozytywnie zaskoczy, niż rozczaruje. Co najbardziej przypadło mi do gustu?

Bohaterowie: najbardziej niesamowita była żaba imieniem Dżaneta, która swoim optymizmem, przezabawnymi tekstami i obsesją romantyzmu okazała się najlepszą postacią całego filmu. Genialny dubbing Olgi Omeljaniec! Polubiłam również zwariowanego flaminga, któremu głosu w polskiej wersji użyczył Cezary Pazura. Nie dość, że świetnie zdubbingował Sida w Epoce lodowcowej, to i tu również wykonał kawał dobrej roboty.

Muzyka: świetny dobór piosenek, gdy tylko słyszałam pierwsze nuty, noga sama zaczęła mi podskakiwać, jakby chciała tańczyć ;) I gdybym tylko znała dość dobrze teksty, od razu zaczęłabym śpiewać :)

Dowcip słowny: żarcików tu znajdziemy całkiem sporo, i dobrze, bo lubię, kiedy oglądając film, można się zdrowo pośmiać. A przy tej animacji wybuchy śmiechu wręcz gwarantowane.

Było o zaletach, teraz napiszę o wadach. Bo i takowe się tu znalazły. Do gustu nie przypadło mi kilka postaci, między innymi matka Gnomea i nadopiekuńczy ojciec Julii, a także Tybalt - czyli ten zły, który zawsze miał ochotę na potyczki z Niebieskimi. Szkoda też, że działo się w sumie niewiele. Gnomeo i Julia do gustu przypadnie zwłaszcza dzieciom, które prawdziwej historii słynnej miłości jeszcze nie znają. Kolorowy świat krasnali, gwarancja dobrego humoru, happy-end... Czego dzieciom więcej potrzeba do szczęścia, niż tak uroczego filmu animowanego? :)

... ale i starsi z pewnością nie będą się nudzić, oglądając ten film. W końcu komedii animowanych nigdy dość!