Hanna Samson - Wojna żeńsko-męska i przeciwko światu

Autor: Hanna Samson
Tytuł: Wojna żeńsko-męska i przeciwko światu
Wydawnictwo: Czarna Owca

Zamierzałam wybrać się do kina na film pod tym samym tytułem, ale jakoś przeszedł mi koło nosa, a potem o nim zapomniałam. Kiedy jednak w bibliotece natknęłam się na książkową wersję (która była pierwsza), postanowiłam się z nią zapoznać. Moje oczekiwania co do niej nie były wygórowane: ot, z pewnością jest to lekkie czytadełko, które umili mi wakacyjny czas. Nawet nie wiecie, jak bardzo się myliłam...

Opis wydawnictwa:

"Dojrzała kobieta w stanie post-małżeńskim, z burzliwym życiem erotycznym, postanawia wyjść z zapaści finansowej, pisząc bezpruderyjne felietony o seksie. - To ty coś z tego pamiętasz? - pyta ją z dwudziestoparoletnią naiwnością córka. Nie może wiedzieć, że to, co wie jej mama, wywoła największą z dotychczasowych rewolucji seksualnych..."

Jak się pewnie domyślacie, czytając opis - pewnie w tej książce dużo jest erotyki. Macie rację. A ja się zastanawiam - czy nie za dużo. Bo seks tam znajdziemy na każdej stronie (pomiędzy gorącymi scenami z sypialni poznamy natomiast myśli, spostrzeżenia i narzekania bohaterki... na ten sam temat), jakby główna bohaterka nie miała co robić. No bo praktycznie nie ma: samotna matka z dwudziestoparoletnią córką, pustą lodówką i zalegającą w księgarniach książką własnego autorstwa, zdaje się wegetować. Ale za to jak bogate ma życie erotyczne!

Muszę być szczera i będę szczera. Kiedy ostatnio obrzucałam mięsem "Klarę" Izy Kuny, miałam nadzieję, że książka, po którą sięgnę w następnej kolejności, poprawi mi nieco humor po tym dość nieprzyjemnym spotkaniu. A tu kolejny zawód! Chyba mi się jeszcze nie zdarzyło, żebym pod rząd przeczytała tak słabe i nic do naszego życia niewnoszące książki. No właśnie, przeczytała... Wojny żeńsko-męskiej nie doczytałam. Pornografia słowna wylewająca się z tej książki strumieniami zbulwersowała mnie totalnie - na tyle, żebym bez żalu odłożyła to czytadło pozbawione sensu. I może wyda się to absurdalne, ale wolałabym zrobić sobie przerwę od książek na, powiedzmy, trzy lata, niż czytać takie gnioty.

Powiedzieć, że ta książka mnie zniesmaczyła, zbulwersowała i zszokowała to zdecydowanie za mało. Opisy kipiące od erotycznych uniesień i wulgaryzmów są tak okropne, że mam wrażenie, iż literatura zacznie niedługo schodzić na psy. Ta książka nie mieści się w granicach dobrego smaku. Ona je przekracza o kilometry, co ja mówię, o mile! Wstydzę się, że w ogóle po nią sięgnęłam. Tak, naprawdę się tego wstydzę. Pamiętacie wyzwanie 30 dni z książkami? W jednym z pytań pojawiło się takie hasło: książka, której przeczytania bardzo żałujesz. Napisałam wtedy, że nie żałuję przeczytania żadnej książki, nawet jeśli zdarzyło się jakieś rozczarowanie, bo (prawie) każda niesie ze sobą jakąś wartość. Cóż, gdybym była wtedy po lekturze Wojny..., nie miałabym problemu z odpowiedzią na to pytanie.

Nie znajduję w tej książce absolutnie NIC wartościowego. Zdarzają się lektury typowo dla relaksu, kiedy ich jedyną funkcją jest po prostu gwarancja mile spędzonego czasu. Ale książka ta nawet tego nam nie gwarantuje. A więc krótko, zwięźle i na temat: STANOWCZO ODRADZAM!