Remigiusz Mróz - "Listy zza grobu"

"Listy zza grobu" to druga przeczytana przeze mnie książka autorstwa Remigiusza Mroza. I druga, którą się nie zachwyciłam. Nie wiem, czy mam takie "szczęście", że trafiam na książki Mroza, które zamiast utwierdzić mnie w przekonaniu, że zachwyty czytelników nad jego warsztatem są uzasadnione, prowadzą raczej do głębokiego zastanawiania się nad tym, dlaczego jako pisarz odniósł taki sukces. Przeczytany przeze mnie jako ostatnia w 2018 roku książka "Hashtag" wprawdzie nie był na wskroś zły, bo doceniłam pomysł na fabułę, sama historia zaciekawiła mnie i wciągnęła... Ale zakończenie skomplikowało odbiór całej powieści i stwierdziłam, że potencjał został nie tyle zmarnowany, co niewykorzystany w pełni. Serio, jakby w połowie pompowania pękł balonik.

"Listy zza grobu" również intrygują fabułą, wciągają w tajemnice i wydarzenia rozgrywające się w niewielkiej mieścinie w województwie lubelskim. Wprawdzie fikcyjnej, ale nawet mój rodzinny Zamość pojawia się w książce jako miasto, skąd przyjeżdża prokurator będący jednym z bohaterów. Ale do rzeczy. Już na początku nieco naciągane wydało mi się to, że bohaterowie niczym po nitce do kłębka dochodzą do kolejnych wskazówek i odkrywają nowe karty prowadzące do... No właśnie, do czego? Do rozwiązania całej zagadki? Może rozwiązanie nie istnieje, a bohaterowie wplątali się z zastanawiających przyczyn w niecną intrygę? Może odpowiedzi nie ma, a z każdą kolejną wskazówką pojawia się nowa, i tak bez końca?

Ostatnie kilkadziesiąt stron to jest coś, czego mogłam się domyślić. Czyli totalna abstrakcja. No bo jak inaczej rozwiązać całą zagadkową historię? O RANY. Wyobraźni panu Mrozowi nie brakuje... Ja natomiast znowu mogę skwitować, że zakończenie jest po prostu błahe. I zamiast wielkiego WOW jest wielkie SERIO? Przynajmniej nie mamy do czynienia z totalną grafomanią, bo język książki jest dobry i nie ma wulgaryzmów na co drugiej stronie. Bohaterów też raczej da się lubić, a nawet po cichu im kibicujemy, mimo świadomości, co kto ma za uszami. Nie jestem natomiast w stanie bezapelacyjnie polecać tej książki wszem i wobec, ponieważ nie jest świetna, a raczej przeciętna.

Dam jeszcze szansę Mrozowi, bo wypożyczyłam ostatnio całą serię "W kręgach władzy", wobec czego... zobaczymy. Może odkryję w końcu, czemu zaczytuje się w nim połowa użytkowników polskiego Instagrama ;-). A przy okazji, zapraszam do obserwacji mojego konta - KLIK - tam również dzielę się  opiniami na temat przeczytanych książek - krótko, zwięźle i na temat.

Inne książki Mroza w mojej opinii:
Hashtag | Wotum nieufności | Większość bezwzględna | Władza absolutna | Kasacja