Marie Tourell Søderberg - "Hygge. Duńska sztuka szczęścia"

Piękna okładka tej książki mocno zachęca do jej przeczytania. Nie sama jednak oprawa przesądza o wartości lektury - czy zatem treść jest warta sięgnięcia po tę pozycję? Znacie zapewne powiedzenie "nie wszystko złoto, co się świeci", a tym bardziej - "nie oceniaj książki po okładce". Niestety, oba się w tym przypadku sprawdzają. Choć z zewnątrz lektura prezentuje się niesamowicie klimatycznie, pobłyskuje i przyciąga wzrok, to wnętrze rozczarowało mnie i... zażenowało. Generalnie uważam tę książkę za infantylną. Mocno infantylną. W ostatnich latach, głównie za sprawą właśnie tej pozycji, hygge stało się bardzo popularne, a samo słowo przyjęło się w różnych krajach i kulturach. Co ono właściwie oznacza? Duńczycy przyjęli je jako ideę odnajdywania szczęścia w drobnych przyjemnościach. Nic odkrywczego - po prostu w ich języku istnieje odrębne słowo na taki sposób spędzania nie tylko wolnego czasu, ale w zasadzie celebrowania życia.

Edyta Stępczak - "Burka w Nepalu nazywa się sari"

Istnieją książki, które wywierają w trakcie lektury na czytelniku ogromne wrażenie, jednocześnie zostając na dłużej w jego rozmyślaniach nawet po przewróceniu ostatniej strony. Choć recenzję książki "Burka w Nepalu nazywa się sari" piszę na świeżo po jej przeczytaniu, jestem pewna, że jeszcze przez jakiś czas pozostanie mi w pamięci...

Mogę bez wątpienia przyznać, że to lektura niełatwa i skłaniająca do refleksji. Autorka, dziennikarka i działaczka społeczna, ukazuje życie kobiet w Nepalu - kraju położonym u stóp Himalajów. Powiedzieć, że nie jest ono usłane różami, to eufemizm w najczystszej postaci. Z kart książki wyłania się obraz ciężkiego losu kobiet, związanych normami społeczno-religijnymi i patriarchalną tradycją. Przewracając kolejne strony, autorka ukazuje czytelnikom mnogość restrykcji, upokorzeń i cierpień, jakim poddawane są codziennie tysiące kobiet zamieszkujących ten niewielki kraj.

Co za s(z)tos!

Moi Drodzy, jakże dawno publikowałam niegdyś bardzo popularny na rozmaitych blogach z recenzjami post przedstawiający... STOS KSIĄŻKOWY! Nie ukrywam, że takiego rodzaju wpisy cieszyły się dużym Waszym zainteresowaniem, podobnie jak i ja uwielbiałam takie oglądać na innych blogach, bo nic tak nie cieszy oka, jak widok tylu książek.

Dzisiaj pokażę Wam te, które udało mi się dorwać w bibliotekach (w tym większość w bibliotece uniwersyteckiej!). Jedną z nich już zrecenzowałam ("Becoming. Moja historia" Michelle Obamy - klik tutaj, aby przeczytać moją opinię).

Michelle Obama - "Becoming. Moja historia"

Odkąd dowiedziałam się o ukazaniu się autobiografii Michelle Obamy, usilnie zapragnęłam ją przeczytać. Być może zostało to spowodowane chęcią "pójścia za tłumem", ponieważ książka stała się mocno popularna, natomiast ja nie mogę o sobie powiedzieć, bym kiedykolwiek była jakoś specjalnie zafascynowana postacią żony pierwszego czarnoskórego prezydenta Stanów Zjednoczonych. Mimo wszystko niejako za cel postawiłam sobie jej przeczytanie, a nuż może okaże się to lektura niezwykle pasjonująca i inspirująca. Rozważałam nawet jej kupno, lecz nadarzyła się okazja, by wypożyczyć ją z biblioteki. I mimo że nie powinnam mieć szczególnych oczekiwań do tej lektury, to muszę przyznać, że spotkało mnie spore rozczarowanie...

Patryk Vega - "Niebezpieczne kobiety"

Odnoszę wrażenie, że książki opowiadające o specyfice wykonywania określonych zawodów są ostatnimi czasy bardzo popularne. Mam tu głównie na myśli profesje związane z medycyną - lekarzy  rozmaitych specjalizacji czy pielęgniarki. Natomiast jest jeszcze jedna grupa zawodowa, o której, jak wynika z moich obserwacji, dość często się pisze - policjanci. Jeśli do tego dodamy, że mowa o kobietach-policjantkach, mamy z pewnością hit wydawniczy, wpisujący się w kolejny trend, jaki zauważyłam w literaturze - książki o kobietach i ich dokonaniach, propagujące feminizm.

Jay Asher - "13 powodów"

"13 powodów" autorstwa Jaya Ashera to książka-pierwowzór popularnego serialu nakręconego przez wytwórnię Netflix. To historia dziewczyny imieniem Hannah, która popełnia samobójstwo; uprzednio jednak nagrywa kasety, na których wyjaśnia motywy swojego działania. Każda strona danej taśmy odpowiada konkretnej osobie, która swoim zachowaniem przyczyniła się do takiej, a nie innej decyzji bohaterki.